A local discourse on the early belief system from the Philippines using evidence from the Guthe Collection | Isang diskursong lokal sa sinaunang kosmolohiya sa Pilipinas gamit ang Guthe Collection

Abstract

Previous research on foreign ceramics recovered from Philippine archaeological sites focused on their presence, quantity, origins, and interpreted them as status markers. These studies overlooked designs on ceramics which will be investigated in this paper. It is proposed that designs were symbols of a local belief system. This work builds on the local discourse on past cosmology in the Philippines further providing material evidence of a tripartite universe practiced in Southeast Asia. The main source of archaeological evidence are ceramics and other artefacts excavated in central Philippines by Carl E. Guthe in the 1920s, which are now stored at the University of Michigan Museum of Anthropological Archaeology. Using a contextual approach, drawing data from archaeology, ethnohistory, ethnography, and oral literature, the significance of decorations, namely the sun, bird, and reptile motifs is inferred.  Analysis confirms that artefacts with these design elements were commonly recorded in burial contexts across the archipelago. This suggests that during the pre-16th century trade between the Philippines and Southeast Asian and Chinese merchants, early inhabitants actively acquired specific designs on ceramics because they were relevant to their belief system which could have been the basis of wealth and status in later periods. Hence, the proposal that local cosmology influenced the acquisition of imported goods.

Ang mga naunang pag-aaral sa mga seramik ng ibang bansa na makikita sa mga archaeological sites sa Pilipinas ay nakatuon sa dami at ang pinanggalingan ng mga ito kung saan ang pagpapaliwanag ay nakatali sa katayuan sa lipunan ng mga gumamit nito. Ang mga unang pag-aaral ay hindi nabigyang pansin ang mga disenyo sa mga seramik. Ang papel na ito ay isang ambag sa diskurso sa sinaunang kosmolohiya ng Pilipinas upang magdagdag ng higit na katibayan ng tatlong bahagi ng sansinukub na pinapaniwalaan sa Timog Silangang Asya. Ang katibayan mula sa arkiyolohiya ay nagmula sa mga seramik at ibang liktao na nahukay sa gitnang bahagi ng Pilipinas ni Carl E. Guthe noong 1920s, na ngayon ay naka-imbak sa Pamantasan ng Michigan Museo ng Antropolohikal Arkeolohiya. Gamit ang kontekstuwal na lapit, kaalaman mula sa arkiyolohiya, kasaysayan, etnographiya, at kwentong-bayan ay nagpapakita ng kahalagahan ng mga dekorasyon ng araw, ibon, at reptilya na kasalukuyang makikita din sa mga liktao. Ang mga seramik at ibang liktao na may taglay ng disenyong nabanggit ay naitala sa mga libingan sa iba’t-ibang pulo. Pinapahiwatig ng pag-aaral na ang sinaunang Pilipino ay masugid na pumipili ng seramik mula sa Timog Silangang Asya at Tsina. Ang pagpili ng seramik ay dahil angkop ito sa kanilang sinaunang paniniwala na maaaring naging batayan ng yaman at katayuan sa mga sumunod na panahon. Samakatwid, ang panukala na ang pag-angkat ng kalakal ay maaaring hinikayat ng sinaunang paniniwala